Czym jest współuzależnienie i jak rozpoznać je u siebie

Współuzależnienie to naprawdę poważny problem, choć wielu z nas nie zdaje sobie z tego sprawy. Znaczna część osób nie wie nawet, że takie zjawisko istnieje. Pod tym określeniem mogą kryć się nie tylko partnerzy, ale również rodzice czy przyjaciele. Współuzależnienie, wbrew pozorom, wcale nie dotyczy chociażby wspólnego picia alkoholu. Chodzi bowiem o życie z osobą uzależnioną.

Czym jednak dokładnie jest współuzależnienie? Na czym polega? Jakie są jego oznaki? Jak zachowuje się osoba współuzależniona? Jak pomóc takiej osobie? I co jeszcze warto o tym wiedzieć? Na wszystkie te i bardzo podobne pytania odpowiadamy poniżej. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z dalszą częścią naszego artykułu.

Czym jest współuzależnienie i na czym polega?

Na początek warto wspomnieć o tym, że nie ma jednej ogólnej definicji współuzależnienia. Syndrom ten jednak jest opisywany jako zestaw pewnych zachowań. Jak pewnie można się już domyślać, współuzależnienie wcale nie dotyczy chociażby wspólnego palenia papierosów czy spożywania alkoholu. Chodzi bowiem o to, że osoba współuzależniona całe swoje życie niejako podporządkowuje czynom osoby, która jest od czegoś uzależniona. 

W wypadku tym, taka osoba jak najbardziej stara się przyzwyczaić do pewnych decyzji, czy sposobu bycia osoby uzależnionej. Ze współuzależnieniem wiąże się też ściśle sytuacja, kiedy nałóg jednego człowieka oddziałuje na całą rodzinę.

Źródło: Pexels

Syndrom, o którym mowa w tym artykule, dotyczy zazwyczaj uzależnienia od alkoholu, seksu, hazardu czy narkotyków. Warto zauważyć, że najczęściej jest on wykrywany u żon alkoholików. Ta choroba rozwija się stopniowo i powoli. Przeważnie wraz z postępem choroby alkoholowej czy uzależnienia od seksu. Osoba podporządkowana, czyli współuzależniona, zaciera niejako granice między własnym ja a innymi.

Jak zachowuje się osoba współuzależniona?

Czasem mówi się, że w domu alkoholika uzależnieni są wszyscy członkowie rodziny. I to w niektórych przypadkach jest zupełną prawdą. Jest to wyraźnie widoczne w codziennych czynnościach. Osoby współuzależnione więc przejawiają dokładnie takie same zachowania, jak osoby uzależnione. Przede wszystkim warto wspomnieć o tym, że są one niemal pewne, że jak najbardziej mogą zapanować nad paleniem nałogowego palacza czy piciem alkoholika. 

Tak naprawdę jednak osoby takie nie mają kompletnie żadnego wpływu na osobę uzależnioną. Takie przekonanie o samodzielnym rozwiązaniu problemu może sprawić ponadto, że współuzależnieni nieraz nie chcą korzystać z pomocy specjalisty. Albo odkładają tę decyzję w nieskończoność.

Samopoczucie osoby współuzależnionej często zależy od nastroju uzależnionego. Bardzo martwią się one o partnera, na swój sposób tłumaczą sobie ich postępowanie. Akceptują nieraz nawet najbardziej patologiczne zachowania. W sytuacjach, gdy osoba uzależniona jest trzeźwa, to mają złudne przekonanie, że wszystko idzie ku dobremu.

Jakie czynniki wpływają na rozwój współuzależnienia?

Przede wszystkim są to czynniki osobowości oraz zasoby, chociażby radzenia sobie w ciężkich sytuacjach. To również przekonania o samym sobie. Na syndrom współuzależnienia wpływają równie w dużym stopniu czynniki rodzinne i społeczne. Ogromną rolę w tym wszystkim odgrywa też posiadania albo brak dzieci, pełnione funkcje w rodzinie czy sytuacja finansowa. Bez znaczeni nie powinny również zostać doświadczenia z dzieciństwa.

Źródło: Pexels

Jak pomóc osobie współuzależnionej?

Takie współuzależnienie wymaga specjalistycznej pomocy. Oczywiście ważne jest to także w przypadku osoby uzależnionej. Niektórym wydaje się jednak, że samo podjęcie terapii sprawi, że współuzależnienie zniknie. Nic bardziej mylnego. Tak naprawdę jednak wsparcia trzeba poszukać niezależnie od tego, czy bliski uzależniony podjął leczenie.

Taka psychoterapia ma jeden główny cel. Ma ona pomóc osobie współuzależnionej zrozumieć mechanizmy, jakie same stosują one w swoim codziennym życiu. Taka terapia uświadamia, że ich działania nie pomagają, ale jeszcze bardziej wspierają osobę uzależnioną w jej patologicznym sposobie bycia.